KALKULATOR

Prawdziwą pierwszą mechaniczną maszyną liczbową była ta wynaleziona w 1630 roku przez Niemca Wilhelma Schickarda. Składała się ona z układu walców, pośrednich kół zębatych i wyskalowanych tarcz nastawnych. Mogła ona dodawać i odejmować.

(Wilhelm Schickard)

Niewiele później Blaise Pascal wprowadzając przekładnie kątowe zmniejszył urządzenie Schickarda.
Jeszcze mniejszy przyrząd (choć mniej dokładny) zbudował Samuel Morlan. Miał on wymiary 10,6 cm. x 7,6 cm. x 2,0 cm.
Rozwój kalkulatora przyspieszył Gotffried Wilhelm Leibniz wynajdując bęben z zębami nierównej wielkości. Odtąd naukę o maszynach liczących nazywano mechanografią.

Wkrótce Johann Helfried Muller umieszczając elementy konstrukcyjne w układzie kolistym stworzył urządzenie mogące wyliczyć wynik 14 - sto cyfrowy ( mogło ono pracować w systemie innym niż dziesiętny ).
W niewielkim odstępie czasu Thomas de Colmar, F.S. Baldwin i W.T. Odhner zbudowali arytmometr. Zastąpiono w nim walce tarczami o regulowanych, wyskakujących i chowających się zębach. Urządzenie to było napędzane korbką. Korbę zastąpiono napędem elektrycznym i arytmometr stał się ogólnie powszechny.

(arytmometr)

Wynalezienie przekaźników elektronicznych i lamp elektronowych i zastosowanie ich w maszynach liczących przyśpieszyło i zwiększyło zakres liczenia. Urządzenia te pracowały w znanym w XVII wieku Europejczykom systemie binarnym, który wywodzi się ze Starożytnych Chin.
Jednym z pierwszych polskich kalkulatorów biurowych, produkowanym przez zakłady Elwro we Wrocławiu , był ELWRO 105LN. Umożliwiał wykonywanie czterech podstawowych działań w oparciu o logikę arytmetyczną.

Dziś, kalkulator to niewielkich rozmiarów, przenośne (najczęściej kieszonkowe) elektroniczne urządzenie liczące, służące do wykonywania obliczeń matematycznych. Obecnie bardziej zaawansowane urządzenia umożliwiają pisanie programów, wykonywanie operacji algebraicznych, na funkcjach matematycznych oraz graficzną prezentację wykresów funkcji – a tym samym coraz bardziej upodobniają się do komputerów.